Άρχισαν τα Όργανα… για το 2023
Πως είπατε…; Αντέχει για άλλη μία πενταετία ή σκέφτεται να διοικήσει δια αντιπροσώπου και μάλιστα οριζόμενου με κριτήρια και νόρμες της βιολογικής επιστήμης και δει αυτής που ονομάζεται και δαρβίνια εξελικτική…; Για σκεφτείτε το γιατί αποτελεί κι αυτό μία καλή εκδοχή…
Κι αν βρεθούν τίποτα νέα παλικάρια απέναντι και πάρουν το πρωτάθλημα πριν το καταλάβει κανένας… λέμε πάλι εμείς τώρα… Εξάλλου φωνή λαού… οργή Θεού… και ήδη πολλά ακούγονται και για τις επιθυμίες και των δύο…
Η πολιτική, όμως, είναι σαν το σεξ. Αν τη δοκιμάσεις μία φορά, μετά σου γίνεται μονομανία. Πόσο μάλλον αν έχεις πολλούς και πολλαπλούς οργασμούς.
Το «σεξ», όμως, με τα χρόνια ατονεί και η ευχαρίστηση που προσφέρει αντικαθίσταται από άλλα συναισθήματα. Στην πολιτική αυτό δεν συμβαίνει. Αν δεν αντιληφθείς το πότε έχεις φθάσει στο τέλος του ταξιδιού καταλήγεις όπως ο Άκης και ο φτερωτός ντόκτορας της Θεσσαλονίκης. Η αλαζονεία και η αμετροέπεια ήταν «χαρίσματα» που έσπερναν στους ανθρώπους οι θεοί του Ολύμπου, όταν δεν ήθελαν να ανακατευθούν στο «τέλος» τους. Αυτά τα «χαρίσματα» έκαναν μόνα τους τη δουλειά τους ή όπως λέει και ο σατυρικός ποιητής «αφ’ εαυτού».
Το «παιχνίδι» μόλις άρχισε…. Αλλά για πρώτη φορά οι κανόνες φαίνονται να είναι διαφορετικοί… και επειδή εσύ ξέρεις… έχεις φροντίσει και για το νέο και φρέσκο στα πράγματα πρόσωπο… αν και ο λαός διαφωνεί σφόδρα, με αυτή την προοπτική και ώ τι έκπληξη με την παραμονή…, όπως έδειξε μικρή μεν… αφανής δε «δημοσκοπική έρευνα αγνώστων»
Γοητευτικός είναι, -εξάλλου και σε σένα είχε αυτό το χαρακτηριστικό παίξει σπουδαίο ρόλο-, επιστήμονας με πραγματικό πτυχίο, όχι σαν κάτι άλλους που έχουν πτυχίο στο μιλητό, και αρέσει δεν αρέσει στους μέχρι τώρα συνεργάτες σου, θα στηρίξουν την υποψηφιότητά του ανεξάρτητα από τις φιλοδοξίες τους… Πως λέμε «αίμα εξ αίματος»… Αυτό αλήθεια δίνει ελπίδες για άλλα 20 χρόνια οικογενειακής και όχι μόνο δόξας…; Ποιος θα το εμποδίσει..; Οι ανύπαρκτοι ή οι ετερόφωτοι που αν πεις, εσύ βεβαίως, μία απλή κουβέντα για το «ρεύμα» τους, θα τους κοπεί παραταύτα το πολιτικό φως που φωτίζει την πορεία τους…
——————–
γράφει ο Νίκος Παρίκος
Όλα τα «καθαρόαιμα» αρχίζουν να παίρνουν θέση στη γραμμή εκκίνησης για το σπριντ διαρκείας του 2023. Για όποιον δεν κατάλαβε μιλάμε για τις δημοτικές εκλογές του 2023 στο δήμο Περιστερίου. Μαθαίνουμε δε ότι ήδη ο μεγάλος αρχηγός, το αυτοκρατορικό τοτέμ της αυτοδιοίκησης, αυτός ο λόγο διοικητικής και όχι μόνο «αγνότητας», κενός περιεχομένου μέγας δοχεύες και αναδοχεύς, έχει διαλαλήσει ότι θα είναι ξανά υποψήφιος, αφού η καρδιά και η ψυχή του είναι, όπως αναφέρει, ταγμένη στην Πόλη της Καρδιάς του…
Πως είπατε…; Αντέχει για άλλη μία πενταετία ή σκέφτεται να διοικήσει δια αντιπροσώπου και μάλιστα οριζόμενου με κριτήρια και νόρμες της βιολογικής επιστήμης και δει αυτής που ονομάζεται και δαρβίνια εξελικτική…; Για σκεφτείτε το γιατί αποτελεί κι αυτό μία καλή ή μάλλον την καθοριστικά αποφασισμένη εκδοχή…
Συσκέψεις επί συσκέψεων παλιών και κυρίως νέων παρατάξεων, αποχωρήσεις στελεχών, μεταγραφές και επικοινωνιακά παίγνια. Οι παλιοί παίκτες γνωρίζουν το παιχνίδι, οι νέοι προσπαθούν με παλιάς κοπής συστήματα και στρατηγικές, εκτός βεβαίως από τον Γιώργη που αναζητεί τα μεγάλα στηρίγματα για να επανακάμψει στην θέση του, εκτός εάν για άλλη μία φορά βρει καινούργιο μετερίζι…
Ένας όμως είναι ο πιο έμπειρος σ’ αυτά. Μπορεί κάποιος να τον συγκρίνει με τον προπονητή του μπάσκετ Ντούσαν Ίβκοβιτς. Γνωρίζει όλα τα κόλπα της δουλειάς και όταν βρίσκεται με την πλάτη στριμωγμένος στο τοίχο τα επαναφέρει προκειμένου να κερδίσει το παιχνίδι. Εάν μάλιστα έχει και τη τύχη με το μέρος του, ε… τότε η νίκη έρχεται όταν όλα είναι χαμένα, όπως στην Κωνσταντινούπολη. Μόνο που ο κόουτς για να φθάσει εκεί που έφτασε έδιωξε τους παλιούς παίκτες και στηρίχθηκε σε νέους και άφθαρτους.
Στην περίπτωση μας, όμως, ο ψηλός είναι πλέον βετεράνος. Μπήκε στο παιχνίδι νέος με μαύρα μαλλιά αλλά τα χρόνια και οι πολλές σκοτούρες τα άσπρισαν. Η πολιτική, όμως, είναι σαν το σεξ. Αν τη δοκιμάσεις μία φορά, μετά σου γίνεται μονομανία. Πόσο μάλλον αν έχεις πολλούς και πολλαπλούς οργασμούς.
Το «σεξ», όμως, με τα χρόνια ατονεί και η ευχαρίστηση που προσφέρει αντικαθίσταται από άλλα συναισθήματα. Στην πολιτική αυτό δεν συμβαίνει. Αν δεν αντιληφθείς το πότε έχεις φθάσει στο τέλος του ταξιδιού καταλήγεις όπως ο Άκης και ο φτερωτός ντόκτορας της Θεσσαλονίκης. Η αλαζονεία και η αμετροέπεια ήταν «χαρίσματα» που έσπερναν στους ανθρώπους οι θεοί του Ολύμπου, όταν δεν ήθελαν να ανακατευθούν στο «τέλος» τους. Αυτά τα «χαρίσματα» έκαναν μόνα τους τη δουλειά τους ή όπως λέει και ο σατυρικός ποιητής «αφ’ εαυτού».
Για να επανέλθουμε όμως στο θέμα μας, ο ψηλός, όμορφος και βετεράνος της υπόθεσης έχει πείρα από «σπριντ» και μαραθωνίους. Γνωρίζει ή μάλλον έτσι νομίζει ότι το παιχνίδι θα παιχθεί στις εντυπώσεις. Σύμφωνα με την επικοινωνιακή επιστήμη χειραγώγησης των μαζών, -έχει τις ρίζες της στο πείραμα του Παυλώφ και στον Γκαίρινγκ, υπουργό προπαγάνδας του Χίτλερ-, η ποδηγέτηση και χειραγώγηση των μαζών γίνεται με τον βομβαρδισμό τους με κάθε είδους ειδήσεις από πολλές πλευρές και κατευθύνσεις.
Προς θεού δεν νοείται ο αφανισμός τους αλλά η διαρκής τροφοδότησή τους με νέες υπαρκτές και ανύπαρκτες ειδήσεις. Εάν δε αυτές εκπορεύονται από πρόσωπα υπεράνω κάθε υποψίας ή «αγωνιστές» σταθερούς ή πρόσκαιρους του λαού τότε κάτι θα γίνει. Όπως είπε και ο στρατάρχης του Γ΄ Ράιχ Γκαίρινγκ «πες, πες, πες όλο και κάτι θα μείνει. Κι αν μείνει θα ριζώσει εκεί που πρέπει».
Αυτός είναι κι ο λόγος που άρχισαν νωρίς – νωρίς τα όργανα. Δεν πήγαμε διακοπές γιατί έπρεπε να προσφέρουμε στο λαό λουκούμι παραγωγής «Γιακουμή». Γλυκό, πολύ γλυκό από την εποχή που η φίρμα έγραφε στην ούγια «ανεξάρτητη μάρκα». Έλα όμως που η καταραμένη κρίση άφησε τα λουκούμια «Γιακουμής» με ένα μόνο σταντ πωλήσεων.
Δεν μας κάνει; Ναι αφού όπως λέει ο λαός «μάζεψε κι ας είναι ρώγες». Φτάνει; θα ρωτήσει κανείς. Η απάντηση είναι όχι. Το προϊόν έχει πλέον μπαγιατέψει, «ακριβοί συνεργάτες» αποπέμφθησαν, οι ενέσεις «μπότοξ» δεν κάνουν πια τη δουλειά τους και το «σώμα» έχει επιβαρυνθεί με πολλά (σκάνδαλα πραγματικά ή αμφισβητούμενα, δικαστικές διώξεις, ανυπαρξία πραγματικών έργων, οικονομική δυσπραγία, χάος στην Πόλη της Καρδιάς μας, κλπ.).
Τι μπορεί να γίνει σ’ αυτή την περίπτωση; Όπως λένε και οι διαφημιστές «επαναλανσάρισμα του προϊόντος» ώστε να ανταποκρίνεται στις νέες καταναλωτικές συνήθειες. Εδώ όμως δεν πρόκειται για ένα προϊόν ευρείας κατανάλωσης. Αντίθετα ο στόχος αφορά ένα και μοναδικό, την κορυφή της τοπικής εξουσίας, τη Δημαρχία. Πως θα την επανακατακτήσεις, όταν μάλιστα είναι ήδη δική σου για πέντε συνεχείς τριετίες-τετραετίες; Απλό, πουλάς νέα «μούρη». Αντί να φέρεις το λαό σου ψηλά εκεί που είσαι, κατεβαίνεις εσύ χαμηλά για να αισθανθεί την συμπαράστασή σου. Πως έχεις κάνει με την Πόλη σου… κάπως έτσι ή ακόμη χειρότερα…
Κατ’ αρχή μοιράζεις πεπόνια, πατάτες και κρεμμύδια. Τα τελευταία για να κατανοήσει ο λαός το δάκρυ σου γι’ αυτόν, αφού θα τρέξουν και τα δικά του (σ.σ. αυτό βέβαια είναι παλιά πρακτική που πλέον δεν εφαρμόζεται).
Στη συνέχεια προσπαθείς να τον θεραπεύσεις από «πάσα νόσο και πάσα μαλακία» κατά την αριστοτέλεια σκέψη ιδρύοντας δις ή και περισσότερες φορές κοινωνικές ιατρικές δομές, κυρίως, όμως, συστήνοντας ιδιωτικές δομές υγείας που βρίσκονται πάντα πολύ κοντά σου. Βλέπετε η επανάληψη οιασδήποτε «καλής» πράξης είναι η μητέρα της γνώσης.
Φθάνουν όμως αυτά; Όχι.. και αν έχεις εμπειρία το γνωρίζεις πολύ καλά. «Συν Αθηνά και χείρα ..κίνει» όπως αναφέρει και το αρχαιοελληνικό ρητό. Καλείς τους διαμορφωτές της γνώμης να στηρίξουν και να συνδράμουν την προσπάθεια σου. Το ζητούμενο, όμως, είναι ποιος απ’ όλους είναι ο πλέον κατάλληλος αφενός και αφετέρου ποιος εκφράζει το νεύμα της εποχής.
Τον επιλέγεις κάνοντας την «κατάλληλη» έρευνα αγοράς. Πρέπει κατ’ αρχή να είναι άδολος, να είναι ελληναράς και να έχει σε μεγάλη εκτίμηση τα πεπραγμένα και την προσωπικότητα σου. Εάν σε κάποιο από αυτά χωλαίνει βρίσκεις τον τρόπο να το «διορθώσεις». Τραπεζικής μορφής και νόσου είναι το πρόβλημα αυτής της μορφής και όλοι ξέρουν την παραϊατρική μέθοδο θεραπείας του…
Και ώ του θαύματος όλα ξεκινούν όπως πρέπει. Τώρα το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να περιμένεις. Τα φρούτα, όπως πιστεύεις, μετά απ’ όλη αυτή την προσπάθεια θα ωριμάσουν και θα πέσουν στην ποδιά που έχεις απλώσει.
Ελληναράς είναι αυτός, μιλάει με πάθος, έχει ακροατήριο , δεν έχει αναστολές και όπως ανέκραξε πρωί – πρωί του αρέσεις γιατί είσαι ψηλός, όμορφος και με επιβλητικό παράστημα. Τι άλλο άραγε… χρειάζεται;
Ακόμη και ο Μέγας Γιώργος των πρωινών του Σαββατοκύριακου ομνύει με θαυμασμό και λατρεία στο πρόσωπό σου και την αλήθεια που πρεσβεύεις…
Αναμένονται λοιπόν νέα επεισόδια, ενώ ακόμη και ο περιστασιακός μεσήλικας των ΜΜΕ έτσι κι αλλιώς είναι «αληθινός», real όπως λέμε και στα νεοελληνικά και έχει βήμα σε αληθινές (real) εγκαταστάσεις.
Το «παιχνίδι» μόλις άρχισε…. Πως λέμε «αίμα εξ αίματος»…
Το «παιχνίδι» μόλις άρχισε…. Αλλά για πρώτη φορά οι κανόνες φαίνονται να είναι διαφορετικοί… και επειδή εσύ ξέρεις… έχεις φροντίσει και για το νέο και φρέσκο στα πράγματα πρόσωπο…
Γοητευτικό είναι, -εξάλλου και σε σένα είχε αυτό το χαρακτηριστικό παίξει σπουδαίο ρόλο-, επιστήμονας με πραγματικό πτυχίο, όχι σαν κάτι άλλους που έχουν πτυχίο στο μιλητό, και αρέσει δεν αρέσει στους μέχρι τώρα συνεργάτες σου, θα στηρίξουν την υποψηφιότητά του ανεξάρτητα από τις φιλοδοξίες τους… Πως λέμε «αίμα εξ αίματος»… Αυτό αλήθεια δεν δίνει ελπίδες για άλλα 20 χρόνια οικογενειακής και όχι μόνο δόξας…; Ποιος θα το εμποδίσει..; Οι ανύπαρκτοι ή οι ετερόφωτοι που αν πεις, εσύ βεβαίως, μία απλή κουβέντα για το «ρεύμα» θα τους κοπεί παρά ταύτα το πολιτικό φως που φωτίζει την πορεία τους…
Εκτός αν λογίζεις αντιπάλους…, τους «απέναντι» που από την πολύ αντιπαράθεση μαζί σου, έχουν φθάσει στην προωθημένη θέση να συμφωνούν μαζί σου, μην χαλάσουν την διάθεση των υπηκόων τους… Όχι, και το αναφέρουμε με σεβασμό δεν έχουν φθάσει στο σημείο της στάσης στα τέσσερα, θεού φύλαττε το στόματί μου… Αυτό το πρόλαβαν οι πολύ αξιόπιστοι συνεργάτες σου, αυτοί της τελευταίας κοπής, που σύμφωνα με την δική σου ρήση, έχουν τόσες μεγάλες ικανότητες που «τραβούν «selfi» με το κινητό τους, αλλά αυτοί δεν εμφανίζονται σ’αυτή»…
Συ ξέρεις, εν τη σοφία σου, ότι αυτοί είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι, -να μην αναφέρουμε τις «πληγές» τους-, και το μόνο που μπορούν να καταφέρουν ως ετερόφωτα πολιτικά όντα, είναι να ταιριάξουν σε όποιον τους πεις «μεγάλε» μου…, όπως συνέβη σχετικά προσφάτως με τον «καπαδόκη» που φιλοδοξεί να βρεθεί διάδοχος στον θρόνο…
Το μόνο πιθανό πρόβλημα που σε βασανίζει… και μην πεις όχι, μεγάλε αρχηγέ μου, είναι το μετά, όταν εσύ με ένα βιβλίο στο χέρι, σαν βιβλιοφάγος κατά την δική σου ρήση που είσαι, θα βλέπεις τις ειδήσεις τα τρελοκάναλα…
Κι αν «σκάσει τίποτα»… λέμε εμείς οι περίεργοι τώρα…;
Κι αν βρεθούν τίποτα νέα παλικάρια απέναντι και πάρουν το πρωτάθλημα πριν το καταλάβει κανένας… λέμε πάλι εμείς τώρα…
Όχι… Όχι το μαλλί και το χρώμα του δεν παίζουν κανένα ρόλο… μην το μαυρίζεις και ξοδεύεσαι…, αν και για καλό και κακό κάνε ένα απαλό παγωμένο «ντουζάκι», -για να το συνηθίσεις, απ’ εδώ και εμπρός αφού δεν ξέρεις τι θα προκύψει-, και χρησιμοποίησε αυτό το γαλάκτωμα (ή και λάδι) που ανανεώνει και φρεσκάρει το δέρμα, λιπαίνοντας ταυτόχρονα κάθε πληγή που υπάρχει ή θα προκύψει… Αυτό είναι το ζητούμενο για σένα…, μεγάλε αρχηγέ μας… λέμε ξανά εμείς τώρα…
Και κάτι άσχετο. «Το θεό της ποδηλασίας αμερικανό ποδηλάτη Άρμστρονγκ τον αποκαθήλωσαν για ντόπα». Ας υπάρχει αυτό σαν συγκριτική σκέψη…
—————-
Υ.Γ.: Το παραμύθι είναι αρκετά καλό… έχει όμως και δράκο…
Μεγάλος και τρανός Δήμαρχος ήλθε σε συνάντηση με τον Θεό, για να συζητήσει το Μέλλον του…
- Δήμαρχε του είπε ο Θεός… ήλθε η ώρα σου να αποχωρήσεις από την «καρέκλα» στην οποία έχεις κατσικωθεί εδώ και 20 χρόνια…
Όχι Θεέ Μου, λάθος εντύπωση έχεις… έχω πολλά να προσφέρω ακόμη στον λαό μου… ανέκραξε με αγωνία ο Δήμαρχος…
- Δήμαρχε, έλαβε τον λόγο ο Θεός, νομίζω ότι το ταξίδι σου πρέπει να τελειώσει εδώ.. Σε λίγο καιρό θα σε εγκαταλείψει ακόμη και ο «ανιψιός» μου, αυτός της Βιολογίας… Κάτι το σώμα, κάτι τα μαλλιά που ξεβάφουν, κάτι το «ατύχημα» που σου άφησε κάτι μικρά κουσουράκια, είναι τα καμπανάκια που χτυπούν τον σκοπό… που πάς, άφησε όλα όσα έκανες μέχρι τώρα και αναπαύσου…
Τώρα θεέ μου, τα έβαλες όλα σε σωστή βάση, απάντησε ο Δήμαρχος, αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι έχω ακόμη να φροντίσω τα «πολιτικά παιδιά μου». Δεν μπορώ να κόψω σε κομμάτια τίποτα απ’ όλα όσα έκαναν μαζί μου, για να τους τα δώσω δωρεά εν ζωή στον καθένα, να τους κάνω αυτεξούσιους, χώρια που όλοι μαζί θα πρέπει να αγωνισθούν για την «κληρονομία μου» και να μην επιτρέψουν το σκάλισμα, καταλαβαίνεις Θεέ μου τι εννοώ, σε κανένα περίεργο…
- Δήμαρχε, ας τελειώσουμε την κουβέντα, μίλησε με αυστηρότητα ο Θεός… Το μόνο που μπορώ να σου επιτρέψω είναι να βρεις και ορίσεις διάδοχο… που να σε προσέξει στα γηρατειά σου.. Αρκετά μ’εσένα…
Θεούλη μου, μία τελευταία ερώτηση, ανέκραξε έντρομος ο Δήμαρχος… Τον διάδοχό μου να τον ορίσω πριν ή μετά τις εκλογές… να μην τον βοηθήσω λιγουλάκι να πάρει απάνω του..; και πες μου ειλικρινά μπορώ να «τακτοποιήσω» συγγένειο μου…, άσε που είναι ποιο μορφωμένο και πολύ ποιο όμορφο από εμ’ένα…;
- Αυτά που μου είπες είναι δύο ερωτήσεις και όχι μία του απάντησε καθώς σηκώθηκε από την θέση του ο Θεός… Εγώ, όμως θα σου δώσω μία απάντηση κι αυτός είναι ο δράκος στο παραμύθι μας… Ρώτα τα συντρόφια σου και κυρίως τον «λαό σου»… ακούω ότι κάτι σιγομουρμουρίζει τελευταία για την μούρη σου… Α… και να μην το ξεχάσω… Ρώτα και τον «Υπουργό» σου… Επιτρέπονται ή όχι άτομα της δημαρχιακής ηλικίας σου να είναι ξανά υποψήφιοι…; Σε κάθε περίπτωση όταν με το καλό αποχωρήσεις είτε μόνο σου… είτε σε αποχωρήσουν να ξέρεις ότι όλα… μα όλα θα βγουν από το σεντούκι… ακόμη κι αυτά που έχεις θάψει βαθιά … πολύ βαθιά… Το πότε… κανείς δεν ξέρει… κι αυτό είναι που θα σε «τρώει…». Όχι μην τολμήσεις να με ρωτήσεις… εγώ δεν μοιράζω διοικητικές παραβάσεις που ορίζουν τις παραγραφές… Θεός είμαι… κι όχι Εφετείο…
Δια την γραφή και αντιγραφή Νίκος Παρίκος
