«Γεννήθηκα διαφορετικός, αλλά θα ζήσω σαν ίσος»
Η παραπληγία, η τετραπληγία, η ημιπληγία, οι ακρωτηριασμοί, οι κακώσεις νωτιαίου μυελού, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η μυοπάθεια, η εγκεφαλική παράλυση, οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και η πολιομυελίτιδα αποτελούν σύνολο της ομπρέλας των κινητικών προβλημάτων, αλλά και όχι μόνο…
Κατηγορίες ΑμεΑ
- ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΚΙΝΗΤΙΚA ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Για κάποιους η βάδιση αποτελεί την πιο απλή μορφή κίνησης, υπάρχουν όμως άνθρωποι για τους οποίους η βάδιση/κίνηση απαιτεί μεγάλη προσπάθεια. Τα άτομα με σωματικές αναπηρίες αποτελούν πλέον ένα μεγάλο ποσοστό παγκοσμίως. Τα κινητικά τους προβλήματα μπορεί να προέρχονται από διάφορες αιτίες όπως ατυχήματα, καποιού είδους αρρώστιας ή ακόμα να προέρχεται εκ γενετής. Η παραπληγία, η τετραπληγία, η ημιπληγία, οι ακρωτηριασμοί, οι κακώσεις νωτιαίου μυελού, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η μυοπάθεια, η εγκεφαλική παράλυση, οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και η πολιομυελίτιδα αποτελούν σύνολο αυτής της ομπρέλας των κινητικών προβλημάτων.
- ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΟΗ
Η κώφωση αναφέρεται στην ακουστική απώλεια ατόμου (>70dB), το οποίο είτε φοράει ακουστικά είτε όχι, δεν αντιλαμβάνεται την ομιλία με την ακοή του μόνο. Χρησιμοποιεί κύρια το οπτικό κανάλι για να αντιληφθεί και να επικοινωνήσει με τους συνομιλητές του (χειλεανάγνωση, νοηματική γλώσσα, γραπτή γλώσσα). Ένα άτομο μπορεί να θεωρηθεί κωφό, όταν ο μηχανισμός της ακοής δεν λειτουργεί καθόλου ενώ βαρήκοο όταν διαθέτει ακόμα και ελάχιστη ακουστική αντίληψη (ακουστική απώλεια 35-69 dB).
- ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΑΣΗ
Ως άτομα µε μειωμένη όραση ή χωρίς όραση, χαρακτηρίζονται τα άτομα µε διαταραχές ή μειονεξίες στην οπτική λειτουργία, οι οποίες αφορούν την αντίληψη του φωτός και την αίσθηση του σχήματος, χρώματος και μεγέθους του οπτικού ερεθίσματος. Η βαρύτητα των διαταραχών της όρασης κυμαίνεται ανάλογα µε τη μείωση της οξύτητας από ελαφριάς μορφής ως την πλήρη απώλεια της όρασης. Οι διαταραχές της όρασης, επίσης, μπορεί να είναι συγγενείς ή επίκτητες και να οφείλονται τόσο σε οργανικούς όσο και σε περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Τα άτομα µε προβλήματα στην όραση μπορούν να ομαδοποιηθούν στις παρακάτω υποκατηγορίες, λαμβάνοντας υπόψη την ένταση του προβλήματος:
1) τυφλούς, άτομα δηλαδή που δεν αντιλαμβάνονται το οπτικό ερέθισμα
2) άτομα με μειωμένη όραση, τα οποία μπορούν να διαβάσουν ένα κείμενο ή να αντιληφθούν το περιεχόμενο μιας εικόνας με την ενίσχυση ενός υλικού ή λογισμικού μεγέθυνσης χαρακτήρων
3) άτομα με λοιπές διαταραχές όρασης, όπως για παράδειγμα διαταραχές του οπτικού πεδίου ή αχρωματοψία.
- ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΘΥΣΤEΡΗΣΗ
H νοητική καθυστέρηση αναφέρεται ως μία σημαντικά κάτω από το μέσο όρο γενική νοητική λειτουργία, που συνοδεύεται από ανεπάρκειες στην προσαρμοστική συμπεριφορά (αυτοεξυπηρέτηση, ζωή μέσα στο σπίτι, κοινωνικές δεξιότητες, αυτό-καθοδήγηση, λειτουργικές ακαδημαϊκές δεξιότητες, ψυχαγωγία, υγεία-ασφάλεια, χρήση κοινοτικών υπηρεσιών/ πόρων, εργασία, επικοινωνία) και εκδηλώνεται κατά τη διάρκεια της αναπτυξιακής περιόδου.
Ανάλογα με τη βαρύτητά της, η νοητική υστέρηση ταξινομείται ως εξής:
- Ήπια: ΝΠ (Νοητικό Πηλίκο ή αλλιώς δείκτης νοημοσύνης) από 50-55 έως 70
- Μέτρια: ΝΠ από 35-40 έως 50-55
- Σοβαρή: ΝΠ από 20-25 έως 35-40
- Βαριά: ΝΠ κάτω από 20 ή 25
- ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN
Το σύνδρομο Down είναι μία γενετική πάθηση που επηρεάζει περίπου ένα σε κάθε 1.000 μωρά. Κάθε άνθρωπος έχει 46 χρωμοσώματα που είναι χωρισμένα σε 23 ζευγάρια. Κάθε αντρικό σπερματοζωάριο έχει 23 χρωμοσώματα και κάθε ωάριο γυναίκας το ίδιο,έτσι ώστε όταν η σύλληψη πραγματοποιείται και το σπερματοζωάριο γονιμοποιεί το ωάριο, διαμορφώνεται ένας νέος άνθρωπος με ένα πλήρες συμπλήρωμα χρωμοσωμάτων. Μερικές φορές γίνονται λάθη και προκαλείται αυτό που περιγράφεται ως χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Το σύνδρομο Down είναι μία από αυτές.Στη σύλληψη, αντί ενός χρωμοσώματος νούμερο 21 από τον πατέρα και ενός 21 από τη μητέρα που ενώνονται, ένα τρίτο χρωμόσωμα 21 ενώνεται και αναπαράγεται έπειτα σε κάθε κύτταρο του σώματος του μωρού.
- ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ
Ο αυτισμός είναι μια σύνθετη αναπτυξιακη διαταραχή του ανθρώπου. Παρουσιάζεται σε όλες τις φυλετικές, εθνικές και κοινωνικές ομάδες και τα αγόρια έχουν τέσσερις φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να προσβληθούν από ότι τα κορίτσια. Ο αυτισμός επιδρά στην φυσιολογική ανάπτυξη του εγκεφάλου στις περιοχές της κοινωνικής αντίδρασης και της επικοινωνίας. Τα παιδιά και οι ενήλικες με αυτισμό έχουν τυπικές δυσκολίες στην λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία, την κοινωνική συναναστροφή και τις δραστηριότητες παιχνιδιού και ελεύθερου χρόνου. Η διαταραχή τους δυσκολεύει να επικοινωνήσουν με τους άλλους και να σχετιστούν με τον έξω κόσμο.
Σε μερικές περιπτώσεις, επιθετικότητα και αυτο-τραυματιστικές συμπεριφορές μπορεί να εμφανιστούν. Τα άτομα με αυτισμό μπορεί να εμφανίσουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις κορμού (χτύπημα χεριών, περιστροφές κλπ) ασυνήθιστες αντιδράσεις σε ανθρώπους ή ελκυστικότητα σε αντικείμενα και αντίσταση στις αλλαγές στις ρουτίνες. Μπορεί επίσης να εμφανίζουν ευαισθησία στις 5 αισθήσεις της όρασης, ακοής, αφής, όσφρησης και γεύσης.
- ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ASPERGER
Το σύνδρομο Asperger(Ασπεργκερ) είναι μια νευρολογική διαταραχή και ονομάστηκε έτσι από τον Βιεννέζο γιατρό Hans Asperger, ο οποίος το 1944 δημοσίευσε μια διατριβή, όπου περίγραφε ένα πρότυπο από συμπεριφορές σε μερικούς νεαρούς, οι οποίοι είχαν κανονική νοημοσύνη και γλωσσική ανάπτυξη, αλλά όμως επεδείκνυαν ανεπάρκεια στην κοινωνικότητά τουςκαι στην επικοινωνία.Τα άτομα με σύνδρομο Asperger παρουσιάζουν αξιοσημείωτο έλλειμμα στις κοινωνικές δεξιότητες, δυσκολεύονται όταν συμβαίνουν αλλαγές στο περιβάλλον και προτιμούν την μονοτονία. Το σύνδρομο Asperger, ως η πιο ήπια και λειτουργική μορφή του αυτιστικού φάσματος εμφανίζει δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση ως εξής: το άτομο μιλά με ευχέρεια, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις του άλλου, εκφράζει αυθόρμητα αυτό που του έρχεται στο μυαλό, ακόμη και όταν αυτό αφορά κάτι αρνητικό που παρατηρεί σε κάποιον άγνωστο, δεν επιδιώκει βλεμματική επαφή, γελά ενώ μιλάει για κάτ θλιβερό, απομονώνεται, εμφανίζει κατάθλιψη ή άγχος και εκρήγνυται μέσω σωματικής ή λεκτικής βίας.
—————-
Κανόνες συμπεριφοράς επικοινωνίας με άτομα με αναπηρίες
Η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας-Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης προχώρησε το 2008 στην έκδοση ενός σύντομου οδηγού στην ελληνική γλώσσα, που περιέχει δεκαοκτώ κανόνες συμπεριφοράς καθημερινής επικοινωνίας με άτομα με αναπηρία.
Αν και ένας στους δέκα ανθρώπους έχει κάποιου είδους αναπηρία, οι άνθρωποι συνήθως νιώθουν αμηχανία όταν συναντούν ένα τέτοιο άτομο. Λόγω της ανεπαρκούς γνώσης των αναγκών τους και των περιορισμών τους, των τρόπων που προσφέρεται και λαμβάνεται βοήθεια και λόγω της προκατάληψης ή του φόβου για το άγνωστο, οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να επικοινωνήσουν και να προσφέρουν βοήθεια σε άτομα με αναπηρία.
Κανόνες Συμπεριφοράς καθημερινής επικοινωνίας με άτομα με αναπηρία-2008
Το 2009 και σε συνεργασία με την έδρα της UNESCO του Πανεπιστημίου Μακεδονίας η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας-Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης δημιούργησε έναν σύντομο οδηγό με ειδικούς κανόνες συμπεριφοράς ανά είδος αναπηρίας.
Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικούς από τους συγκεκριμένους κανόνες:
Άτομα με κινητική αναπηρία:
1) Δεν κοιτάμε τα άτομα με κινητική αναπηρία με απορία ή αδιακρισία. Τα άτομα αυτά δεν έχουν κάποια νοητική αναπηρία. Συνεπώς, οποιοδήποτε βλέμμα απορίας, δυσαρέσκειας και κυρίως λύπης μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία τους.
2) Αν μιλάτε για λίγο με χρήστη αναπηρικού αμαξιδίου, προσπαθήστε να χαμηλώσετε στο ύψος του, ώστε να αποκτήσετε οπτική επαφή.
3) Μην αγγίζετε τα τεχνητά βοηθήματα (πατερίτσες, μπαστούνι, αναπηρικό αμαξίδιο), παρά μόνο εάν σας ζητηθεί.
4) Όταν συστήνεστε σε άτομο με τεχνητό ή ακρωτηριασμένο χέρι, μην αποφεύγετε να του δώσετε το χέρι σας.
Τυφλοί και άτομα με προβληματα όρασης:
1) Όταν συναντήσετε τυφλό ή άτομο με πρόβλημα όρασης κάντε αισθητή την παρουσία σας. Χαιρετήστε το ακουμπώντας το βραχίονά του.
2) Όταν συνοδεύετε τυφλό ή άτομο με πρόβλημα όρασης, αφήστε το να σας πιάσει από το βραχίονα. Πάντα να προπορεύεστε ένα βήμα, έτσι ώστε να σας ακολουθεί εύκολα. Μην ξεχνάτε ότι το σώμα σας είναι ασπίδα για αυτό. Οι οδηγίες που δίνετε να είναι σαφείς. Χρησιμοποιείστε λεκτικούς προσδιορισμούς, όπως εμπρός-πίσω-δεξιά-αριστερά. Όταν απομακρύνεστε από κοντά του να το ενημερώνετε.
3) Όταν του μιλάτε μην αλλάζετε τον τόνο της φωνής σας. Χρησιμοποιείστε το φυσικό σας τόνο, όπως μιλάτε με οποιοδήποτε άλλο άτομο.
Κωφά ή βαρήκοα άτομα:
1) Οι ακούοντες δεν θα πρέπει να αλλάζουν την συμπεριφορά τους, όταν βρίσκονται σε περιβάλλον με κωφά ή βαρήκοα άτομα. Αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να συμπεριφέρονται φυσιολογικά, να μην είναι νευρικοί να μην είναι συγκαταβατικοί.
2) Επικεντρώστε την προσοχή σας όταν συνομιλείτε με κωφά ή βαρήκοα άτομα. Αν δεν καταλαβαίνετε τι λένε τα άτομα αυτά, ζητήστε τους να το επαναλάβουν. Μην προσποιείστε ότι καταλάβατε.
3) Μιλάτε αργά και καθαρά σε κωφά ή βαρήκοα άτομα. Μη φωνάζετε και μη μιλάτε μέσα στο αυτί τους. Οι εκφράσεις του προσώπου σας και οι κινήσεις των χειλιών σας βοηθούν τα άτομα να σας καταλάβουν. Αν εξακολουθείτε να μην είστε σίγουροι ότι σας έχουν καταλάβει, σημειώστε ό,τι θέλετε να πείτε.
Άτομα με αυτισμό:
1) Όταν απευθύνεστε σε άτομα με αυτισμό, χρησιμοποιείτε μικρές προτάσεις που να αποτελούνται από τρεις με τέσσερις λέξεις.
2) Τα άτομα με αυτισμό δε πρέπει να παραμένουν σε συνωστισμένους χώρους.
3) Αποφεύγετε τους δυνατούς θορύβους στο χώρο που βρίσκονται άτομα με αυτισμό, τις έντονες μυρωδιές, γενικά τα έντονα ερεθίσματα.
Άτομα με σύνδρομο Down:
1) Όταν θέλουμε να μάθουμε κάτι σε ένα άτομο με σύνδρομο Down, το δείχνουμε με πράξεις και όχι με λόγια. Κάθε σωστή συμπεριφορά πρέπει να επαινείται άμεσα και να ανταμείβεται.
2) Όταν απευθυνόμαστε σε άτομα με σύνδρομο Down μιλάμε καθαρά χρησιμοποιώντας απλές εκφράσεις.
3) Ενθαρρύνουμε τα άτομα με σύνδρομο Down να συμμετέχουν σε ομαδικά παιχνίδια και αθλήματα, τα οποία βοηθούν στην καλυτέρευση της φυσικής τους κατάστασης.
Πηγή: sites.google.com
