Οι λίστες και πως χρησιμοποιούνται…. στην Ελλάδα…
Θυμάστε την περίφημη λίστα Λαγκάρντ, όλα όσα ακολούθησαν και τελικά την μετ’ επαίνων και λόγων παρηγοριάς για όσα πέρασε «αδίκως» του εισαγγελέα που απλώς την «καταχώνιασε» στα συρτάρια του, αντί να την προωθήσει στις αρμόδιες ερευνητικές και όχι μόνο υπηρεσίες…;
Έ… λοιπόν η στήλη σας έχει είδηση… Όλα καλά με τις «λίστες» των ληστών όπως επονομάσθηκαν κατά επικό τρόπο και χαρακτηρισμό… Παρέμειναν λίστες, αλλά κανείς αρμόδιος κυβερνητικός ή κρατικός λειτουργός, από τότε που πρωτοεμφανίσθηκαν στη δημοσιότητα, δεν βρήκε κάτι μεμπτό, για όλους όσους περιλαμβάνονται σ’αυτές…. Βέβαια, αυτό μπορεί να συνέβη για λόγους συναισθηματικής ευαισθησίας και ειδικά μπροστά στον κίνδυνο να δημιουργηθούν τεράστιες ψυχολογικές επιβαρύνσεις και τραύματα στους ελεγχόμενους που περιλαμβάνονταν σ’αυτές, οι αρμόδιοι πολιτικοί και διοικητικοί ηγέτες ποίησαν την νήσσα, βάζοντας το κεφάλι μέσα στο υγρό στοιχείο…
Ακόμη και για τους ελάχιστους, -μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού-, που για διαφόρους πολιτικούς κυρίως λόγους, ελέγχθηκαν και παραπέμφθηκαν αρμοδίως, η δικαιοσύνη βρήκε την απόλυτη λύση… Μετέτρεψε τις «απαγγελθείσες κατηγορίες» σε διοικητικές παραβάσεις που παραγράφησαν τελικά, μη «χωρούντες» ούτε καν κάποιο ταπεινό πρόστιμο…
Σοφοί σύγχρονοι αναλυτές του ελληνικού κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι εκτιμούν ότι στις «κρίσιμες» χρονικές στιγμές» που διαβιεί η χώρα, πρώτη φροντίδα των εξουσιαστών της είναι η ομοψυχία του λαού που επιτυγχάνεται με την άφεση των «αμαρτιών», πόσο μάλλον όταν οι φερόμενοι ως «αμαρτωλοί» είναι σπλάχνα εξ σπλάχνων της ομοούσιας οικονομικής και πολιτικής εγχώριας ολιγαρχίας που ούτως ή άλλως χρίζουν από την ίδρυση του νεότερου ελληνικού κράτους «προστασίας… και σεβασμού»…
Για όσους βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά ή θέλουν να θυμηθούν τι προβάλλονταν το 2012 ή ακόμη λόγο ηλικίας δεν είχαν την τύχη αυτής της πληροφορίας, η στήλη αναδημοσιεύει άρθρο της, στην ιστοσελίδα vukentra.gr εκείνου του έτους με τίτλο «Οι λίστες των ΄΄ληστών΄΄….» και απλώς καλεί με μεγάλο σεβασμό κάθε αναγνώστη να διατυπώσει την άποψή του «αν έχει αλλάξει τίποτα στην Ελλάδα από τότε, το 2012 μέχρι σήμερα, το 2021».
——————–
Οι λίστες και πως χρησιμοποιούνται…. στην Ελλάδα…
Οι λίστες προσώπων αλλά και μελλούμενων καταστάσεων έχουν μακρά παράδοση στη χώρα μας. Μπορεί κάποιοι ή και όλοι σχεδόν να εξεγείρονται σήμερα για τον τρόπο διαχείρισης της λίστας «Λαγκάρντ» από τους κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο και ειδικότερα οι διαφωτιστές – διαμορφωτές της κοινής γνώμης (όρα μεγαλοδημοσιογράφοι, τηλεμαϊντανοί, πολιτικάντηδες, κομματάρχες, συνδικαλιστές, κλπ.), όμως, κανείς δεν έκανε «βουτιά» στο αρχείο των λιστών που διαχειρίστηκαν ανεύθυνοι και υπεύθυνοι πολιτικοί, δημόσιοι παράγοντες και φίλοι της Ελλάδος από την απελευθέρωση και μετά για να μην πάμε και πιο πίσω.
γράφει ο Ν.Ι.Παρίκος
Η πρώτη λίστα Ελλήνων που έπρεπε να τύχουν ιδιαίτερης μεταχείρισης καταρτίσθηκε, άγνωστο πως και από ποιους, το 1946. Σ’ αυτή περιλαμβάνονταν 2.650 ή 2.850 (μου είναι ασαφές την στιγμή που γράφεται το παρόν άρθρο) πρόσωπα που είχαν χαρακτηρισθεί ως η ελπίδα της χώρας. Συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά και μεταφέρθηκαν με γαλλικό πλοίο στη νότια Γαλλία και από εκεί στο Παρίσι. Η επίσημη δικαιολογία για την αναγκαστική «διαφυγή» αυτών των προσώπων ήταν η προστασία της ζωής τους από τα δεινά της λαίλαπας του εμφυλίου που εκείνη την περίοδο βρίσκονταν στην ποιο άγρια φάση του. Μετά το τέλος του εμφυλίου οι περισσότεροι (ες) από αυτούς επανήλθαν στην Ελλάδα και σταδιακά αναδείχθηκαν σε «εξέχουσες» προσωπικότητες της πολιτικής, οικονομικής και πνευματικής ελίτ που μαζί με τους απογόνους της ουσιαστικά κυβερνούν έως σήμερα τη χώρα. Τους «φυγάδευσαν» για να μην πολεμήσουν στον εμφύλιο. Εκεί στάλθηκαν τα παιδιά του λαού αφού αυτά θεωρήθηκαν αναλώσιμα. Σε κάθε περίπτωση το «Κολωνάκι» άρχισε να μορφοποιείται αμέσως μετά την επάνοδο τους.
Η δεύτερη λίστα Ελλήνων, που έπρεπε κι’ αυτοί να τύχουν ιδιαίτερης μεταχείρισης, ήταν η λίστα των δοσίλογων με το γερμανικό καθεστώς. Καταρτίσθηκε τη περίοδο 1950 – 1952 με βάση μαρτυρίες αυτών που δεινοπάθησαν ή και βασανίστηκαν και σ’ αυτή περιλαμβάνονταν όλοι σχεδόν οι Έλληνες που συνεργάσθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τους ναζί κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Τα αποδεικτικά στοιχεία (μαρτυρικές καταθέσεις, κλπ.) όπως και αυτή καθ’ εαυτή η λίστα πολτοποιήθηκαν το 1956 ή 1958 με εντολή του τότε υπουργού Εσωτερικών (μάλλον ήταν ο Μακρής) με την αιτιολογία της «συμφιλίωσης του λαού». Πολλά από τα μέλη αυτής της λίστας έγιναν πολύ μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες, βιομήχανοι, τραπεζίτες, κλπ. που ακόμη και σήμερα αποτελούν την οικονομική ολιγαρχία της χώρας.
Η τρίτη λίστα Ελλήνων, που δημιουργήθηκε για την «προστασία της χώρας από τα δεινά του κομουνισμού», περιλάμβανε όλους τους φτωχοδιάβολους που είτε δεν συμφωνούσαν πολιτικά με το κυβερνητικό σχήμα, είτε είχαν «αριστερές» πολιτικές απόψεις, είτε είχαν το προνόμιο να τους υποδείξει κάποιος «ορθόδοξος» πολιτικά. Χρησιμοποιήθηκε εντατικά από όλα τα κυβερνητικά σχήματα έως το 1974. Σήμερα οι περισσότεροι φάκελοι της λίστας έχουν καταστραφεί στην χάρτινη μορφή τους, πολλοί όμως έχουν διατηρηθεί σε ψηφιακή μορφή από τις αρμόδιες υπηρεσίες ασφαλείας.
Η τέταρτη μεγάλη λίστα Ελλήνωνήταν αυτή στην οποία περιλαμβάνονταν όσοι με τον ένα ή άλλο τρόπο συνεργάσθηκαν ή αποτέλεσαν στελέχη του καθεστώτος της επταετούς δικτατορίας συνταγματαρχών. Για την ακρίβεια ουδέποτε έγιναν προσπάθειες κατάρτισης τέτοιας μορφής λίστας παρότι τα γραπτά στοιχεία υπήρχαν. Σιωπηρά η άρχουσα τάξη που κυβέρνησε τη χώρα μετά το 1974 κάτω από την πίεση των κομμάτων «άφησε» τα γεγονότα να χαθούν από τη μνήμη του λαού. Πολλοί που θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν σε μία τέτοια λίστα έγιναν σε μία νύκτα «αντιστασιακοί», κατέλαβαν υψηλές θέσεις στο δημόσιο τομέα και οι πιο θρασείς, επώνυμοι πολιτικοί και «δημοκρατικά αστέρια», υπηρέτες του λαού.
Η πέμπτη λίστα ουσιαστικά περιλαμβάνει τρείς επιμέρους λίστες. α. τη λίστα όσων συμμετείχαν στο «Πολυτεχνείο», β. τη λίστα των πραγματικών η φανταστικών εγχώριων «αντιστασιακών» στη δικτατορία των συνταγματαρχών και γ. τη λίστα των «αντιστασιακών» του εξωτερικού. Όσοι περιλαμβάνονται σ’ αυτές, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ακόμη και σήμερα εξαργυρώνουν την κατάταξή τους σ’ αυτές. Τα αποτελέσματα βέβαια είναι γνωστά και τα βιώνουμε σήμερα όλοι με τα διάφορα Μνημόνια.
Η έκτη λίστα έχει ιδιόμορφο χαρακτήρα. Αυτή περιλαμβάνει τους «πνευματικούς» δημιουργούς της νεότερης Ελλάδας. Ουσιαστικά πρόκειται για συντεχνία που ποδηγέτησε και λεηλάτησε με την ανοχή και στις περισσότερες φορές τη συμπαράσταση των πολιτικών και των οικονομικών ολιγαρχών όλους τους πόρους εθνικούς και ευρωπαϊκούς που προορίζονταν για τον πολιτισμό. Εξαργύρωσαν σε αργύρια την τέχνη τους, σιωπώντας σε κάθε τι που έβαζε σε δεινά το λαό. Κρατικοδίαιτοι, ακόμη και σήμερα, δεν μιλούν αλλά προσπαθούν στο όνομα της αναγνωρισιμότητάς τους να βρουν νέο καταφύγιο σε κάθε νέο κυβερνητικό σύστημα που προκύπτει. Τα οφέλη πολλά, ακόμη και φορολογικά όπως φανερώνει η υπόθεση απαλλαγής από φοροδιαφυγή επώνυμου καλλιτέχνη πριν 13 περίπου χρόνια.
Η έβδομη λίστα συγκροτήθηκε μετά πολλών επαίνων αλλά παραμένει απόρρητη με κοινή συμφωνία όλων των πολιτικών κομμάτων της χώρας. Περιλαμβάνει όλους τους πολιτικούς που «έπαιξαν» στο χρηματιστήριο την εποχή της μεγάλης λεηλασίας και της αναδιανομής πλούτου από τους οικονομικά αδύνατους στους έχοντες και κατέχοντες. Σήμερα όσοι περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη λίστα μπορούν να δηλώνουν ανενόχλητοι τα κέρδη τους από το χρηματιστήριο στο «Πόθεν Έσχες» που υποβάλλουν.
Λίστες υπάρχουν κι άλλες
Λίστες υπάρχουν κι άλλες που περιλαμβάνουν διάφορες συντεχνίες. Όλες έχουν το χαρακτηριστικό ότι αφορούν πρόσωπα που με τον ένα ή άλλο τρόπο σιτίζονται από το δημόσιο με ιδιαίτερα προνομιακούς όρους. Λίστες αυτής της μορφής είναι:
1. Η λίστα των συνδικαλιστών. Ο νόμος που καθορίζει τα προνόμιά τους ψηφίστηκε το 1982 και έκτοτε κανένας κυβερνητικός παράγοντας δεν τόλμησε να τον αγγίξει.
2. Η λίστα των κομματικών στελεχών. Αποτελείται κυρίως από τα κομματικά στελέχη που συνωστίζονται γύρω από τους πολιτικούς. Συνήθως καταλαμβάνουν θέσεις στον κρατικό μηχανισμό με υψηλές αμοιβές ή ενίοτε «βολεύουν» και τους συγγενείς τους, όπως συνέβη στις αρχές Σεπτεμβρίου με δράστη ειδικό γραμματέα υπουργείου.
3. Η λίστα των κρατικοδίαιτων δημοσιογράφων. Καταλαμβάνουν με «ικανοποιητική» αμοιβή τα γραφεία τύπου υπουργείων προωθώντας την εικόνα του «κυρίου» τους στην κοινή γνώμη.
4. Η λίστα των εργολάβων και προμηθευτών του δημόσιου τομέα. Παίρνουν όλα τα έργα και τις προμήθειες του δημοσίου. Στους ΟΤΑ και στις Περιφέρειες υπάρχουν ιδιαίτερες λίστες ολιγομελών προσώπων.
5. Η λίστα των «σοφών» καθηγητών. Αποτελείται από «σοφούς» καθηγητές ΑΕΙ, εκπαιδευτικούς μέσης εκπαίδευσης και δασκάλους που όλως τυχαίως σε κάθε πολιτική «κατάσταση» αναλαμβάνουν όλα τα έργα του ΕΣΠΑ, την συγγραφή αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων, την επιμόρφωση, κλπ.. Ενίοτε φροντίζουν και τους απογόνους τους.
6. Η λίστα των ανιδιοτελών διαχειριστών ΚΕΚ. Περιλαμβάνει όλους τους ανιδιοτελείς διαχειριστές των Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης που διαχειρίζονται εκατομμύρια ευρώ για την κατάρτιση ανέργων χωρίς να παρουσιάζουν ποτέ κέρδη και χωρίς να καταβάλουν κανένα φόρο, αφού πρόκειται για Μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα Εταιρίες.
7. Η λίστα των νέων επιχειρηματικών «τζακιών». Σαν σχέδιο ξεκίνησε από τον γιό του Ανδρέα Παπανδρέου, σήμερα γνωστό ως ΓΑΠ, το 1986. Συγκροτήθηκε απ’ όλους όσους «πήραν» χρεωκοπημένες και κρατικοποιημένες εταιρίες για ένα κομμάτι ψωμί, γιγαντώθηκαν με δανικά κι αγύριστα και σήμερα που πρέπει να συμβάλουν για την υπέρβαση της κρίσης την κάνουν με μικρά πηδηματάκια για άλλους φορολογικούς παραδείσους (π.χ. Λουξεμβούργο, Ελβετία, κλπ.).
Σε κάθε περίπτωση λίστες στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές. Τώρα αν κάποια ξεφεύγει από την «ορθή» πολιτικά διαχείριση, ίσως φταίει ο ψηφιακός αναλφαβητισμός των ηγητόρων αυτής της χώρας. Όσο για το λαό. Ας μην γελιόμαστε, αυτός είναι «υπεύθυνος» κι αυτός θα πρέπει να πληρώσει για την ανόρθωση της χώρας και κυρίως των Τραπεζών. Αυτό είναι δικαιοσύνη. Αφού «μαζί τα φάγαμε» θα πρέπει να βοηθήσουμε να αποκατασταθούν οι «κακόμοιροι» έχοντες και κατέχοντες. Το ίδιο δεν είχε γίνει και με το Σχέδιο Μάρσαλ. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι η άρχουσα πολιτική και οικονομική τάξη αυτής της χώρας, σήμερα περνάει δύσκολα. Το έδειξε το καλοκαίρι και η Μύκονος. Ερημιά βρε παιδί μου, ερημιά του θανατά. Όσο για την αριστερά, ανανεωτική, επαναστατική και ότι άλλο θέλετε, ασχολείται με τις μπύρες, παρότι δηλώνει ότι προτιμά τη βότκα. Όπως έλεγε και ο γέρο-πλάτανος στο χωρίο «ωρέ ξύλο που τους χρειάζεται…..»(!!!).
Με τι υγείες μας….
(Οκτώβριος 2012)
