΄΄Η εγκατάλειψη ενός πολύ σημαντικού, για τη Δυτική Αθήνα κι όχι μόνο, έργου που οδηγεί στην απαξίωση και καταστροφή του΄΄
Μπορεί η διοίκηση Πατούλη να μιλά διαρκώς για την υποτιθέμενη προσπάθεια και φροντίδα της σε ότι αφορά το Περιβαλλοντικό Πάρκο Τρίτση, αυτό όμως, για όσους το αγαπούν και είναι τακτικοί επισκέπτες του παραμένει εγκαταλειμμένο έτοιμο να καταρρεύσει σε ότι αφορά τον φυσικό του πλούτο, αφού όλοι, μα όλοι, περιβαλλοντολόγοι, τοπικοί και υπερτοπικοί οικολόγοι ακτιβιστές, δήμαρχοι της περιοχής και αρμόδιοι-αναρμόδιοι της Περιφέρειας Αττικής στην οποία ανήκει πλέον διαχειριστικά και διοικητικά, καθώς και του Υπουργείου Περιβάλλοντος, είναι πλούσιοι στα λόγια, αλλά πολύ φτωχοί στις πράξεις…
γράφει ο Νίκος Παρίκος
Η στήλη, είχε ασχοληθεί με την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει λόγο εγκατάλειψης το Περιβαλλοντικό Πάρκο, πρώτη και μοναδική το 2012, καταγράφοντας με πλούσιο υλικό την εγκατάλειψή του από όλους όσους είχαν το λεγόμενο «έννομο» συμφέρον και την υποχρέωση να το φροντίσουν…
Είναι χαρακτηριστικό, ότι ενώ για το Άλσος Περιστερίου και την περίφημη υποτιθέμενη ανάπλασή του που το επιβάρυνε με πέτρα και τσιμέντο δαπανήθηκαν από την Περιφέρεια Αττικής του τότε Περιφερειάρχη κου Γ. Σγουρού, περισσότερα από 5.5 εκατομμύρια ευρώ, ή για την ανάπλαση του εγκαταλειμμένου κτιρίου της «Βιοφιάλ» στα όρια των δήμων Ιλίου και Πετρούπολης, περισσότερα από 10 εκατομμύρια ευρώ, για το Περιβαλλοντικό Πάρκο Τρίτση με τους χιλιάδες επισκέπτες από την δυτική Αθήνα και όχι μόνο, από το 2000 και μέχρι σήμερα, η μόνη επιχορήγηση και χρηματοδότηση που μπορεί να καταγράψει κάποιος είναι αυτή που καλύπτει την μισθοδοσία του λιγοστού μόνιμου προσωπικού του…
Εξαίρεση αποτελεί ο ναός που ξεφύτρωσε στην βόρεια πλευρά του και ο οποίος στέκεται λαμπερός με όλα τα υπόλοιπα δίπλα του να βρίσκονται σε τραγική κατάσταση…, ενώ κάποια στιγμή στον αύλειο χώρο του στάθμευαν πολυτελή σκάφη και ακριβά τροχόσπιτα (!!!)…
Σήμερα απλώς όλη αυτή η εκπληκτική περιοχή υπομένει στωϊκά την τύχη της και όπως συμβαίνει στην Ελλάδα… τους σωτήρες της που λίγο πριν τις εκλογές του 2023 θα θυμηθούν ότι έχουν να προσφέρουν και οικολογικές δράσεις στον λαό…
Και μολογώντας τα να κλαίς…
Η στήλη σήμερα, παρουσιάζει σε πρώτο βήμα, τι είχε καταγράψει το 2012, λίγο πριν την ολοκληρωτική κατάληψη του Πάρκου, για να λάβουν γνώση και όσοι δεν είναι τακτικοί επισκέπτες του… Θα ακολουθήσει και η πρόσφατη έρευνά μας γι’ αυτό, έρευνα που δυστυχώς έχει και τον δράκο του επιχειρούμενου τεμαχισμού του από τους παρακείμενους δήμους…
Όχι δεν υπάρχει καμία αναφορά και υποστηρικτική δραστηριότητα για το Περιβαλλοντικό Πάρκο από τους «Βουλευτές» ή μήπως θα έπρεπε να τους αναφέρουμε «βολευτές» του Δυτικού Τομέα, δηλαδή αυτών που εκλέγονται στους 7 δήμους της Δυτικής Αθήνας… ούτε καν από τον προστάτη της οικολογίας κο Αρσένη… Πιθανόν, για να μην τους αδικούμε, οι άνθρωποι να μην γνωρίζουν τις εστί «Περιβαλλοντικό Πάρκο Αντώνης Τρίτσης» λέμε εμείς τώρα…
Διαβάστε για να μπορείτε να κρίνετε και την συνέχεια…
—————–
Μπορεί στη Δυτική Αθήνα να γίνονται “γυαλιστερά” και πολυδάπανα έργα, όπως η ανάπλαση του μισού Άλσους Περιστερίου με πέτρες και διακοσμητικές γλάστρες, το σημαντικότερο όμως περιβαλλοντικό έργο της περιοχής, το Πάρκο Τρίτση, απαξιώνεται διαρκώς.
Εγκαταλελειμμένο στη τύχη του, με εξαφανισμένο διοικητικό συμβούλιο και υπαλλήλους που αγνοούνται ακολουθεί νομοτελειακά τη μοίρα του που το οδηγεί στην απαξίωση και τον αφανισμό. Η έκταση που σήμερα καταλαμβάνει το Πάρκο Τρίτση άνηκε στις εκτάσεις που διεκδικούσε η πρώην βασιλική οικογένεια της Ελλάδος ως περιουσιακά στοιχεία.
Επί υπουργίας Λαλιώτη άρχισε η μεταμόρφωση του σε περιβαλλοντικό Πάρκο. Διατέθηκαν τεράστια ποσά τόσο από ευρωπαϊκά κονδύλια, όσο και από εθνικούς πόρους. Κατασκευάστηκαν τεχνητές λίμνες και κανάλια νερού που εμπλουτίστηκαν με πάπιες και ψάρια, αποψιλώθηκε η πυκνή βλάστηση στο βωμό της προστασίας από τις πυρκαγιές και δημιουργήθηκαν μονοπάτια πεζοπορίας στις λοφώδεις εκτάσεις του.
Μεγάλα χρηματικά ποσά επίσης διατέθηκαν για την αναβάθμιση των υποδομών του από δωρητές, όπως το Ίδρυμα Λάτση (εικόνα 2).
Οι σημαντικότερες ίσως αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις στο χώρο υπήρξαν στην δυτική είσοδο και τα δύο καφέ (εικόνα 1 & 3) για τους επισκέπτες και τα μεταλλικά – πάνινα ιστία της δυτικής εισόδου (από λεωφόρο Χασιάς).
Με την ολοκλήρωσή του μετονομάσθηκε σε Περιβαλλοντικό Πάρκο Τρίτση (Ν.Π.Δ.Δ.) και η διαχείριση του ανατέθηκε στον Αναπτυξιακό Σύνδεσμο Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ) που όριζε και το διοικητικό συμβούλιο του.
Ή έλλειψη άλλων ελεύθερων χώρων στη ευρύτερη περιοχή συνέβαλε στην τεράστια αποδοχή του από τους κατοίκους των δυτικών προαστίων με αποτέλεσμα κάθε μέρα σχεδόν το πάρκο να είναι γεμάτο από πολύ μεγάλο πλήθος περιπατητών, μαθητών, συνταξιούχων, κλπ.
Παρόλα αυτά όμως ο φορέας διαχείρισης του, εκτός από τα μαθητικά περιβαλλοντικά προγράμματα και τις γιορτές πολιτικών νεολαιών δεν προσέθεσε τίποτα. Κανείς υπεύθυνος δεν ενδιαφέρθηκε για την συντήρηση των εγκαταστάσεων που αφέθηκαν στην τύχη τους και σήμερα καταρρέουν (εικόνα 4 & 5).
Σήμερα ο επισκέπτης του πάρκου φεύγει από αυτό με την εντύπωση του «μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε».
Ξύλινες κατασκευές στα όρια της καταστροφής, γέφυρες έτοιμες να υποχωρήσουν με απρόβλεπτες συνέπειες για όσους τις διασχίζουν, κάθονται ή παίζουν πάνω σ’ αυτές (εικόνα 6 & 7). Είναι τόσο σοβαρή η φθορά τους που κινδυνεύουν όχι μόνο τα παιδιά αλλά και οι ενήλικες που τα συνοδεύουν.
Τα κτίρια του πάρκου έχουν να δουν συντήρηση από την έναρξη λειτουργίας του Πάρκου. Οι άναρχοι «καλλιτέχνες» τα έχουν περιποιηθεί καταλλήλως με «γκράφιτι» κάθε μορφής χωρίς κανένας υπεύθυνος να συγκινείται (εικόνα 8).
Αυτό, όμως, που εντυπωσιάζει είναι η πλήρης εγκατάλειψη και η σταδιακή καταστροφή κτιρίων που μάλιστα ανήκουν στο συγκρότημα του κεντρικού αναψυκτηρίου, κτίρια που για την κατασκευή τους διατέθηκαν πολύ υψηλά χρηματικά ποσά (εικόνα 9). Αν σκεφθεί κάποιος ότι δίπλα από αυτά λειτουργεί το αναψυκτήριο στο οποίο ηρεμούν οι επισκέπτες – γονείς αφήνοντας τα παιδιά τους να παίξουν στους γύρω χώρους, μπορεί να φανταστεί τι μπορεί να συμβεί αν κάποιο από αυτά, με την αθωότητα και περιέργεια που τα χαρακτηρίζει, ξεστρατίσουν στους χώρους τους με τα ηλεκτροφόρα καλώδια να κρέμονται.
Ακόμη ποιο χειρότερη είναι η εικόνα στις πλακόστρωτες επιφάνειες περιπάτου του Πάρκου. Λούκια και φρεάτια απορροής όμβριων υδάτων παραμένουν ακάλυπτα με το μεταλλικό σκελετό υποδοχής των καλυμμάτων τους να είναι σκουριασμένα αποτελώντας ταυτόχρονα παγίδες για τους ενήλικες περιπατητές και τα μικρά παιδιά που λόγω της φυσικής ενεργητικότητάς τους τρέχουν ή παίζουν(εικόνα 10). Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: «Σε περίπτωση σοβαρού τραυματισμού ενός παιδιού ή έστω ενήλικα που θα «στραβοπατήσει» μέσα στα ανοίγματα που αφήνουν ποιος είναι υπεύθυνος και ποιος θα πληρώσει γι’ αυτό;»
Όσο για τα μεταλλικά καλύμματα τους, αυτά, σύμφωνα με τακτικούς επισκέπτες του πάρκου, έχουν αφαιρεθεί από ομάδες «αθιγγάνων» και οικονομικών μεταναστών που τα πουλούν σαν «σκράπ» μετάλλων. Όπως μάλιστα δήλωσαν σ’ εμάς η αφαίρεση έγινε ημέρα κατά τη διάρκεια λειτουργίας του Πάρκου, χωρίς να υπάρξει κάποιος αρμόδιος να τους εμποδίσει.
Στην ίδια κατάσταση εγκατάλειψης βρίσκεται και η «περίφημη» γραμμή τρένου που υπήρχε στους χώρους του Πάρκου και η οποία διατηρήθηκε στα πλαίσια της μικρο -ιστορίας του.
Οι ξύλινες δοκοί που την στηρίζουν σταδιακά αφαιρούνται, τα κενά που αφήνουν δημιουργούν κινδύνους για όσους βαδίζουν σ’ αυτές, οι δε μεταλλικές γραμμές σκουριάζουν (εικόνα 11). Σύμφωνα με παλιούς επισκέπτες του Πάρκου είναι ζήτημα χρόνου να αφαιρεθούν από τους κυνηγούς «σκραπ».
Τραγική είναι η κατάσταση στην τεχνητή λίμνη του Πάρκου. Η στασιμότητα και μη ανανέωση των νερών της, όπως και ο μη καθαρισμός της από τα υδρόβια καλάμια έχουν περιορίσει την ελεύθερη έκταση της.
Η ποιότητα ή καλύτερα η «βρωμιά» των νερών της είναι φανερή και στον ποιο ανίδεο παρατηρητή (εικόνα 12). Το χρώμα τους έχει γίνει βαθύ πράσινο από τη σήψη των καλαμιών και η επιφάνεια τους είναι γεμάτη από επιπλέοντα αντικείμενα και σκουπίδια, ιδιαίτερα στις απάνεμες πλευρές της λίμνης. Σ’ εμάς που ερευνήσαμε το θέμα, δεν έγινε γνωστό αν είναι και μολυσμένα εκτός από βρώμικα. Σημασία όμως έχει ότι στις όχθες της λίμνης παίζουν μικρά παιδιά και δεν υπάρχει σε κανένα κοντινό σημείο τρεχούμενο νερό (βρύση) να καθαρισθούν μετά από αυτό.
Το πάρκο όμως διαθέτει και τεράστιες εκτάσεις περιπάτου. Κατά την αρχική του διαμόρφωση αυτές καθαρίσθηκαν από την άγρια βλάστηση και αλλού φυτεύτηκαν με ‘ένα είδος «γκαζόν» και αλλού με «αγριάδα». Ενδιάμεσα έγινε δενδροφύτευση μικρών δένδρων και θάμνων ή πολυετών φυτών της ελληνικής φυτικής πανίδας.
Η παντελής, όμως, έλλειψη στοιχειώδους φροντίδας (τακτικού ποτίσματος, ανανέωσης της βλάστησης, κλπ.) σε συνδυασμό με τη χρήση της για άλλους σκοπούς (φεστιβάλ πολιτικών νεολαιών, κλπ) έχει σαν αποτέλεσμα να έχει καταστραφεί το πράσινο στο μεγαλύτερο μέρος του (εικόνα 13).
Στο πάρκο δεν υπάρχει κανονισμός για την κυκλοφορία των σκύλων και γενικά των ζώων. Αποτέλεσμα τα σκυλιά να κυκλοφορούν και ουρούν στις περιοχές που παίζουν και τρέχουν τα μικρά παιδιά (εικόνα 14) χωρίς κανένας αρμόδιος του πάρκου να πράττει οτιδήποτε. Δεν υπάρχει καν πρόβλεψη αυτά τα σκυλιά να είναι δεμένα με λουρί και να έχουν προστατευτική δερμάτινη μάσκα για να μην επιτεθούν σε κανένα και μάλιστα μικρό παιδί που δεν μπορεί να αντιδράσει. Τώρα εάν υπάρχουν παιδιά που πιθανόν έχουν αρρωστήσει από ασθένειες ή παράσιτα των σκύλων δεν έχει γίνει έως σήμερα γνωστό αλλά ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και παραμένει. Η πολιτεία δεν επιτρέπει τον συγχρωτισμό σκυλιών και παιδιών σε κοινόχρηστους χώρους όπως π.χ. είναι οι πλαζ λουομένων. Γιατί επιτρέπετε στους χώρους του πάρκου στους οποίους κυκλοφορούν παιδιά είναι άγνωστο και κανένας δεν έδωσε απαντήσεις στις σχετικές ερωτήσεις μας.
Πρόβλημα υπάρχει και με την κυκλοφορία οχημάτων μέσα στο πάρκο. Τυπικά απαγορεύεται η παρουσία τους μέσα στο πάρκο εκτός βέβαια από τα οχήματα της πυροσβεστικής που σταθμεύουν σ’ αυτό για ευνόητους λόγους και τις υδροφόρες των όμορων δήμων που σε ακραίες καταστάσεις ποτίζουν τα δενδρύλλια και τα φυτά του. Οι επισκέπτες του πάρκου, όμως, βλέπουν συχνά – πυκνά οχήματα τροφοδοσίας των αναψυκτηρίων να κυκλοφορούν σε ακατάλληλες ώρες (π.χ. Σάββατο ή Κυριακή απόγευμα) με μεγάλη ταχύτητα ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Μέχρι και ψαρόβαρκες μπορεί να βρει κανείς στο πάρκο και βέβαια όχι για τη λίμνη (εικόνα 15).
Το ποιο σημαντικό, όμως, πρόβλημα του πάρκου Τρίτση είναι η καθαριότητα. Δεν υπάρχει υπηρεσία καθαριότητας καθ’ όλη τη διάρκεια λειτουργίας του πάρκου με αποτέλεσμα τα σκουπίδια να ξεχειλίζουν από τους κάδους και τους επισκέπτες να κάθονται δίπλα σ’ αυτούς (εικόνα 16).
Όπως μας δήλωσε και ο αρχαιότερος κατά δήλωση του (από το 1950) επισκέπτης της περιοχής κ. Αθανασόπουλος Αναστάσιος που συναντήσαμε ένα μεσημέρι δίπλα στη λίμνη του Πάρκου, η σημερινή κατάσταση και εγκατάλειψη δεν υπήρξε ποτέ πριν (εικόνα 17). Εμφανίστηκαν αρουραίοι μεγαλύτεροι από γάτες που περπατούν εκεί που παίζουν τα παιδιά. Εάν υπάρξει κάποια επιδημία ποιός θα είναι υπεύθυνος; μας ρώτησε. Και τα λεφτά που έπεσαν στον τόπο αυτό δεν τα λυπάται κανείς;
Τίποτα δεν συγκινεί τους αρμοδίους του Υπουργείου Περιβάλλοντος στο οποίο πέρασε η διαχείριση του Πάρκου από τον Οκτώβριο του 2011 με απόφαση του τότε υπουργού κ. Παπακωνσταντίνου. Αποκορύφωμα η διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού από την ΔΕΗ και την ΕΥΔΑΠ στις εγκαταστάσεις του, μάλλον λόγω μεγάλων οφειλών προς τις δύο ΔΕΚΟ.
Η εγκατάλειψη του πάρκου είναι εμφανής και οι φωτογραφίες δεν μπορούν να αποδώσουν την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Ίσως μία ιδέα μπορεί να λάβει κάποιος από την κατάσταση της δυτικής εισόδου του. Ιστία καταστραμμένα, συρματόσχοινα και μεταλλικές αντηρίδες σκουριασμένες, τοίχοι βρώμικοι από τα «γκράφιτι» συνθέτουν μία όχι ευχάριστη εικόνα (εικόνα 18).
Η εγκατάλειψη είναι φανερή ακόμη και από την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα ξύλινα παγκάκια λόγω μηδενικής συντήρησης από τους αρμοδίους. Κι ας πληρώθηκαν «χρυσάφι» όταν τοποθετήθηκαν (εικόνα 19).
Κατά την διάρκεια της έρευνας μας δεν μπορέσαμε να έλθουμε σε επαφή με κανένα αρμόδιο του Πάρκου Τρίτση. Η διοίκηση που όρισε τον Οκτώβριο του 2011 ο τότε Υπουργός Περιβάλλοντος, ο πολύς κ. Παπακωνσταντίνου, δεν βρέθηκε πουθενά. Το τηλεφωνικό κέντρο των γραφείων της μάλιστα παρέπεμπε διαρκώς σε αυτόματο τηλεφωνητή για μηνύματα. Το ευτράπελο, όμως, ήταν ότι αμέσως μετά πληροφορούσε τον καλούντα ότι δεν υπήρχε χώρος στη μνήμη του για το μήνυμα που τυχόν ήθελε να αφήσει ο καλών.
Ενδιαφέρον και μάλιστα έντονο, για το Πάρκο Τρίτση και τον κίνδυνο αυτό να «καταρρεύσει» λόγω της πλήρους εγκατάλειψης του, έχει δείξει μόνο ο δήμαρχος Ιλίου Νίκος Ζενέτος. Σε μία μάλιστα συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του Ιλίου απεκάλυψε ότι η κατάσταση του πάρκου είναι τραγική, υπάρχουν διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, νερού και τηλεφώνων, λόγω χρεών της διοίκησης του προς τις ΔΕΚΟ μάλλον και προανήγγειλε σειρά ενεργειών για τη σωτηρία του. Έως τώρα ο δήμαρχος Ιλίου προχώρησε σε συμβολικού χαρακτήρα δενδροφυτεύσεις στο πάρκο (εικόνα 20) και οργάνωσε εκδήλωση σε συνεργασία με τον ΑΣΔΑ για την ανάληψη της αρμοδιότητας διοίκησης και λειτουργίας του από τους όμορους δήμους.
Σύμφωνα με πληροφορίες μας προγραμματίζει επίσης ειδική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ιλίου για την λήψη απόφασης σχετικά με την τύχη του πάρκου Τρίτση.
Απάντηση στα ερωτήματα που διατυπώνονται με όσα αναφέρθηκαν ποιο πάνω εμείς δεν έχουμε. Πιθανόν να έχει το υπουργείο Περιβάλλοντος και οι Δήμαρχοι της περιοχής, έστω και εάν δεν έχουν οι τελευταίοι καμία αρμοδιότητα πλέον στο Πάρκο. Το οφείλουν όμως στους κατοίκους των δήμων τους και ιδιαίτερα στα παιδιά και στους νέους που συνεχίζουν να το επισκέπτονται.
n. i. parikos
(ακολουθεί σειρά φωτογραφιών για την σημερινή κατάσταση του Πάρκου Τρίτση)
