«Καλούμε τον περιστεριώτικο λαό,…. Καλούμε τους δημοκράτες που βρίσκονται μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, καλούμε… καλούμε…. καλούμε…», τάδε έφη, -μέσα στο δια τηλεδιάσκεψης συνεδριάζον δημοτικό συμβούλιο Περιστερίου, της Τρίτης 26 Ιουλίου-, στέλεχος μαχητικό και μάλιστα της αριστεράς υποτίθεται…. Αααα… ειπώθηκαν και ορισμένα για τις Παιδικές Χαρές του Δήμου…
Έτερο μαχητικό κι αυτό στέλεχος της Αριστεράς, -φυσικά αντιπολιτευτικής παράταξης-, αναλώθηκε σε ψήφισμα για τον νέο νόμο περί αυτοδιοίκησης που πρόκειται να συζητηθεί το επόμενο χρονικό διάστημα της Βουλής…
Φυσικά, τίποτα άλλο για την καθημερινότητα του Δήμου, αφού πέρα από τις προτάσεις της διοίκησης του δήμου, ως θέματα της συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου, δεν υπάρχει τίποτα που να κατατέθηκε από την αντιπολίτευση του δήμου, παρά το θεσμικό δικαίωμά της να θέτει προς συζήτηση ενώπιον όλων των μελών του δημοτικού συμβουλίου προ της συζήτησης των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης…
Τίποτα, όμως, για τις χιλιάδες ευρώ που η διοίκηση Παχαρουρίδη διαθέτει σε εργολάβους ανθρώπινων ψυχών ή για τα πανηγυράκια που παρουσιάζει μάλιστα ως εκδηλώσεις πολιτισμού στο περίφημο τσιμεντένιο Άλσος της Πόλης… ή για την έλλειψη προγραμματισμού για έργα της εγκαταλελειμμένης περιφέρειας του Δήμου, ή ακόμη για τα προπαγανδιστικά τερτίπια (βίντεο, κλπ) του κου Παχατουρίδη με τα οποία οικειοποιείται οποιοδήποτε έργο έχει γίνει στο Δήμο από την Μεταπολίτευση (1974) ακόμη…
Φυσικά, -και με βάση την παγερή και απόλυτη σιωπή των μελών της αντιπολίτευσης-, συμπερασματικά φαίνεται και πιστοποιείται η άποψή της ότι στον δήμο Περιστερίου, όλα καμώνονται καλά από την διοίκηση Παχατουρίδη… σε όλους τους τομείς και τα πεδία της καθημερινότητας στην Πόλη, ακόμη και τα τεράστια ποσά που διατίθενται για τις προπαγανδιστικές γιορτές Παχατουρίδη στο Άλσος Περιστερίου και στην πάλαι ποτέ 1η Παιδική χαρά, που ευφυώς ο δήμαρχος μετονόμασε σε «9 Μούσες»…, ακόμη και η εγκατάλειψη που υπάρχει στις συνοικίες της περιφέρειας της Πόλης με καταστραμμένα πεζοδρόμια, φοβερές ελλείψεις αντιπλημμυρικών δικτύων, εγκαταλειμμένο πράσινο και τις τεράστιες δαπάνες της διοίκησης Παχατουρίδη, για ότι πετάει, περπατάει και κολυμπάει στο Δήμο, μέσω του βασικού και πρωταγωνιστικού εργαλείου» που λέγεται «εργολάβοι ανθρώπινου δυναμικού», ή αν θέλετε εργολάβοι ανθρώπινων ζωών…
Με απλά λόγια η «αντιπολίτευση» του Δήμου Περιστερίου, κατά τα άλλα άξια σε όλα, ασχολείται με όλα τα κοινωνικά, εργατικά, πολιτικά και ότι άλλα προβλήματα απασχολούν την κεντρική πολιτική σκηνή, τη χώρα και τον κόσμο, όχι όμως για τα προβλήματα της Πόλης του Περιστερίου και αυτά που απασχολούν τους δημότες της…, έχοντας αφήσει, -κατά την λαϊκή έκφραση-, την διοίκηση του διαχρονικού Δημάρχου κου Ανδρέα Παχατουρίδη να «παίζει μπάλα μόνη της» με το ερώτημα που διατυπώνεται ακόμη και από τους πιστούς οπαδούς και ψηφοφόρους των αντιπολιτευτικών δημοτικών παρατάξεων να είναι: «σκόπιμη αυτή η πολιτική συμπεριφορά ή πρόκειται για ανικανότητα…;»
Το ποιος είναι ο πραγματικός και ουσιαστικός ρόλος της αντιπολίτευσης, σε ένα αιρετό συλλογικό όργανο διοίκησης, όπως η Βουλή των Ελλήνων, περιγράφεται πολύ απλά και κατανοητά σε κείμενο του Πάσχου Μανδραβέλη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 29.8.2005 με τίτλο -«Αντί» ή «πολίτευση» και για όποιον επιθυμεί να το διαβάσει νρίσκεται στο διαδίκτυο σε κοινή ανάγνωση… Αντλώντας απ’ αυτό και κυρίως τους εννοιολογικούς ορισμούς του, παραθέτουμε με μικρές εμβόλιμες αναθεωρήσεις και προσαρμογές όσα αντιστοιχούν στον ρόλο της αντιπολίτευσης στα πολιτικά και όχι μόνο δρώμενα… της τοπικής «κυβέρνησης», δηλαδή στα του Δήμου Περιστερίου… και τα πεπραγμένα του διαχρονικού δημάρχου κου Ανδρέα Παχατουρίδη, με βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί αν είναι το: «Χρειάζεται αυτή η αντιπολίτευση…»…
«Στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στο Περιστέρι έχουμε ξεχάσει ότι η λέξη αντιπολίτευση είναι σύνθετη. Συνηθίσαμε τόσο πολύ στο «αντί» και ξεχνάμε το δεύτερο συνθετικό που έχει να κάνει με την πολιτική ως διαδικασία προαγωγής συμφερόντων κοινωνικών τάξεων, αλλά και του τόπου. Εξ ου και πολλοί γνωμηγήτορες θεωρούν την αντιπολίτευση εύκολη δουλειά. Κάτι σαν αντίστροφη ηχώ της Διοίκησης του Δήμου. Λέει σε κάτι «ναι» η διοίκηση του Δήμου, «όχι» αποκρίνεται η αντιπολίτευση. «Άσπρο» η διοίκηση; «Μαύρο» η αντιπολίτευση. Με τη λογική πορεύεται η Διοίκηση; Την κακώς εννοούμενη ευαισθησία προτάσσει η αντιπολίτευση.
Κι όμως, όλα αυτά που ισχύουν καλώς ή κακώς για τον «θεσμό» της αντιπολίτευσης σε όλα τα πολιτικά επίπεδα αιρετής διοίκησης και αυτοδιοίκησης στην χώρα μας, στο Περιστέρι, όπως συμβαίνει με όλα όσα έχουν πλέον φθαρεί και διαφθαρεί δεν ισχύουν… αν και αυτού του τύπου η αντιπολίτευση είναι πανεύκολη δουλειά και γι’ αυτό ίσως ασκήθηκε επί τόσο μακρόν στο Δήμο.
Υπήρξε υποτίθεται προσπάθεια να υπονομεύσει τη διοίκηση Παχατουρίδη, αλλά ο τρόπος που ασκήθηκε και ειδικότερα το «λειψό» και η έλλειψη γνωσιακού βάθους και μελέτης, τόσο των θεμάτων, όσο και της καθημερινότητας του δήμου και κυρίως των μακροχρόνιων προβλημάτων και αναγκών πόλης και δημοτών, και επίσης των επιπτώσεων του έργου της διοίκησης, υπονόμευσε και τις διαδοχικές αντιπολιτεύσεις του δήμου, όπως αυτές προέκυψαν μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες, όταν εκλήθησαν να αντιπαρατεθούν στο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής και πρακτικής διακυβέρνησης του δήμου… Κυρίως, όμως, υπονόμευσε τα συμφέροντα του δήμου και των δημοτών.
Πόσο διαφορετικό θα ήταν, για παράδειγμα, το τοπίο στο κοινόχρηστο πράσινο, στα αντιπλημμυρικά έργα, στο αστικό περιβάλλον, στο αστικό τοπίο, στα αθλητικά δρώμενα, στην τοπική κοινωνία, στην τοπική αγορά, στην αγορά εργασίας, στην ευνομία της καθημερινότητας της πόλης, κλπ, αν η αντιπολίτευση υιοθετούσε πρακτικές ουσιαστικής αντιπαράθεσης με βάση τα προβλήματα της πόλης και των δημοτών της, αντί της επιλογής χρήσης του αντιπολιτευτικού βήματος για την προβολή και διάδοση πολιτικών συνθημάτων και πρακτικών της κεντρικής πολιτικής σκηνής και μόνο;
Πόσο διαφορετική θα ήταν η ΠΟΛΗ, αν η αντιπολίτευση του δήμου με προεξάρχουσα την εκάστοτε αξιωματική δεν προσαρμόζονταν στον άκρατο λαϊκισμό της διοίκησης Ανδρέα Παχατουρίδη, από το 2003 και μέχρι σήμερα που η τελευταία διοικεί τον Δήμο… Και πόσο διαφορετική θα ήταν η δημοτική διακυβέρνηση του Α.Παχατουρίδη αν δεν κουβαλούσε την κληρονομιά του άκρατου λαϊκίστικου αντιπολιτευτικού λόγου της περιόδου 1998-2002.
Πολλοί ψέγουν τις σημερινές αντιπολιτευτικές ομάδες και παρατάξεις ότι «δεν ασκούν την αντιπολίτευση που πρέπει στον Ανδρέα Παχατουρίδη και την ομάδα του που διοικεί το Δήμο για 20 ολόκληρα χρόνια». Εννοούν ότι δεν μπήγει τις φωνές και δεν διαμαρτύρονται όσο συχνά και με όση ένταση αυτοί θα ήθελαν.
Πιστεύουν ότι έτσι εξασφαλίζεται σίγουρα μια ακόμη θητεία, -αυτή την φορά πενταετίας-, στη διοίκηση του Δήμου για τον Ανδρέα Παχατουρίδη και πιθανότατα η ολοκληρωτική κυριαρχία του με απίστευτα για την ελληνική πολιτική σκηνή εκλογικά ποσοστά, τόσο στον δήμο όσο και στον τοπικά οριοθετημένο εθνικό πολιτικό χώρο, που πέραν των άλλων τον κάνει σημαντικό «παίκτη» του συστήματος διακυβέρνησης με ότι και να σημαίνει αυτό.
Πιθανώς να έχουν δίκιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν ακολουθούσε πολιτική κραυγών και κυρίως ουσιαστικής αντιπολιτευτικής αντιπαράθεσης, στην Πόλη και στα συλλογικά όργανα του δήμου θα είχε τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Ο τρόπος και ο τόνος της αντιπολίτευσης δεν είναι η μοναδική συνιστώσα στο πολιτικό παίγνιο. Έχουν κάποια σημασία, αλλά δεν γνωρίζουμε καν αν είναι η βαρύνουσα.
Το βασικό πρόβλημα, όμως, σήμερα της δημοτικής αντιπολίτευσης του Δήμου Περιστερίου, δεν είναι η ένταση του αντιπολιτευτικού της λόγου, αλλά το περιεχόμενό του. Πολλά ή σχεδόν όλα από τα στελέχη της -κομματικά, αλλά και στον ευρύτερο χώρο- είναι τόσο προσηλωμένα στο δένδρο των μητρικών πολιτικών παρατάξεων απ’ όπου προέρχονται, που έχουν χάσει και χάνουν το δάσος των προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας, όπως και τα παρεπόμενα της έντονα λαϊκίστικης πολιτικής και προπαγάνδας του διαχρονικού πλέον δημάρχου κου Ανδρέα Παχατουρίδη….
Τι μπορεί να πει, για παράδειγμα, η αξιωματική αντιπολίτευση του Δήμου, -η Λαϊκή Συσπείρωση Περιστερίου-, αν κατά τα θρυλούμενα στην τοπική κοινωνία ο κ. Α.Παχατουρίδης ανακοινώσει την εφαρμογή των όσων προτείνονται σε πρώτο στάδιο (1ο σενάριο) από το ΣΒΑΚ Περιστερίου, αν και αυτό απαιτεί μία σειρά ενεργειών, δράσεων και εγκρίσεων, κάτι που ουσιαστικά ορίζει και την πλήρη εγκατάλειψη της Πόλης πέρα από το λαμπερό Κέντρο του οποίου προβλέπεται για πολλοστή φορά η ανάπλασή του,…. όταν και η ίδια συμβάλει στο απόλυτο το «ομόφωνο» φαίνεσθε των αποφάσεων των συλλογικών δημοτικών οργάνων με την πάγια πρακτική της να δηλώνουν τα συμμετέχοντα μέλη της παρόν και να μην ψηφίζει θετικά ή αρνητικά κανένα από τα θέματα διοικητικής πολιτικής και πρακτικής που καταθέτει και συζητά η διοίκηση…
Το «όχι» ή το δημιουργικό ναι, εφόσον δεν διατυπωθούν θεσμικά, αλλά εκστομισθούν είτε τσιριχτά είτε ψιθυριστά εκ των υστέρων στις ανοιχτές πολιτικές αλάνες είναι πολιτικός παραλογισμός και λαϊκισμός χειρίστου είδους…. Το όχι ή και το «ναι» μέσα στα θεσμικά δημοτικά όργανα, είναι ποινικοποιημένα από κείνους που θέλουν να διαφεντέψουν την πελατεία του (μητρικού) κόμματος και μόνο και όχι να συμβάλουν στην ορθή και σύννομη βελτίωση της καθημερινότητας δήμου και δημοτών…
Όλα τα παραπάνω, φυσικά, δεν σημαίνουν ότι η αντιπολίτευση του δήμου πρέπει να αντιδρά σε κάθε πρόταση της δημοτικής αρχής Παχατουρίδη, ούτε να επιδίδεται σε αφελείς πολιτικά ή και ενσυνείδητες πρακτικές συναίνεσης σε όσα η τελευταία, προτείνει, πράττει ή εξαγγέλλει…. με την αστεία μάλιστα δικαιολογία, «ότι και να κάνει η αντιπολίτευση δεν έχει την δύναμη να ανατρέψει τις πολιτικές της Διοίκησης Παχατουρίδη»…, θυμίζοντας την κατά τον αμερικάνικο αστικό μύθο, ρήση Τεξανού Δικαστή προς νεαρή γυναίκα που είχε αντισταθεί σε βιασμό και τελικά είχε κακοποιηθεί ανηλεώς και βιασθεί «Αφού δεν μπορούσες να τον αποφύγεις γιατί δεν καθόσουνα άνετη να τον ευχαριστηθείς κι’όλας….!!!»
Αντιθέτως. Εχθρός ενός καλού μέτρου είναι μια καλύτερη πρόταση, εχθρός ενός κακού μέτρου πρέπει να είναι σύσσωμη η αντιπολίτευση. Έτσι λειτουργεί σωστά η Δημοκρατία σε όλα τα συλλογικά όργανα Διοίκησης, βελτιώνοντας τα καλά κι αποτρέποντας τα κακά. Αυτό όμως χρειάζεται πολλή δουλειά σε σχέση με την παβλοφικού τύπου αντιπολίτευση, κατάσταση στην οποία έχει πέσει προ πολλού η αντιπολίτευση του Δήμου Περιστερίου.
Χρειάζεται στενή παρακολούθηση των τεκταινομένων, συζήτηση, επεξεργασία θέσεων, προτάσεις κι επειδή εκ των πραγμάτων οι τελευταίες θα είναι σύνθετες χρειάζεται εκλαΐκευση για να καταλάβει ο μέσος δημότης πού και γιατί διαφωνεί η αντιπολίτευση. Κι εκεί βρίσκονται τα δύσκολα για την πολυδιασπασμένη σε ομάδες και ομαδούλες αντιπολίτευση του δήμου Περιστερίου….
Να κάνει δηλαδή ουσιαστική αντιπολίτευση στην διοίκηση του Ανδρέα Παχατουρίδη, αντιπολίτευση η οποία πιθανότατα θα είναι λιγότερο «αντί», αλλά σίγουρα περισσότερο πολιτική και κυρίως ουσιαστική και πραγματική.
«Τα μεταξωτά, όμως σώβρακα… θέλουν κατά τον λαό και επιδέξιους κ@λους»’… Και στο Περιστέρι, ούτε το ένα ισχύει… ούτε το άλλο…
Ίσως αυτά είναι και το αίτιο της πολιτικής παντοδημίας του κ. Παχατουρίδη…
Νίκος Παρίκος
