Φοβάμαι να φερθώ σαν τσούλα ή να μη με πούνε τσούλα, κάπου τα μπερδεύω αυτά τα δυο, δεν έχει σημασία.
Το «κυρία στο σαλόνι, πουτάνα στο κρεβάτι» ή το «ο άντρας να σε ξέρει από τη μέση και κάτω», δεν είναι τυχαίες φράσεις. Πηγάζουν από την εμπειρία της γιαγιάς και τη μαλακία του παππού, αθάνατοι πεθαμένοι Ελληνάρες. Μα είναι βαριά η κληρονομιά τους και η κυτταρική μνήμη δεν ξύνεται με το ξυστρί σαν τη μοράβια.
Θα σκιστώ με τον 30τόσο ας πούμε, μια και είναι ό,τι καλύτερο μπορώ να κάνω μαζί του, αφού οι συνομήλικοι μου δουλεύουν νυχθημερόν για να πληρώνουν φροντιστήρια και χαράτσια και δεν τους σηκώνεται παρά μόνο τον Αύγουστο στις διακοπές, αλλά θέλω και τα χούγια μου.
Σαν γυναίκα της διπλανής πόρτας, έχω μάθει να ζω με αξιοπρέπεια, το οποίο σημαίνει να μη μαθαίνει ο περίγυρος μου τι τσουλάρα είμαι -αν είμαι φυσικά, που μάλλον είμαι, γιατί το μ@@νί σέρνει καράβι, κι εγώ μ@@νί διαθέτω-.
Εγώ όμως θέλω να είμαι κυρία για να τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Γιατί επιβάλλεται η γυναίκα να είναι κυρία. Όχι στ΄ αλήθεια. Στην Ελλάδα είναι αρκετό η γυναίκα του Καίσαρα να φαίνεται τίμια.
———————
Με λένε Ράνια και είμαι καμιά δεκαριά χρόνια μικρότερη από τη Βίσση.
Την παλεύω όπως εκείνη αλλά στο πιο οικονομικό και συντηρώ μια άλφα εμφάνιση. Επίσης, είμαι single και θέλω να πάω με τεκνάκι. Βέβαια, όταν μια γυναίκα έχει καβατζώσει τα σαρανταπέντε, ακόμα και ο τριαντακάτι, τεκνάκι της φαίνεται.
Σκατά τεκνάκι είναι. Γεμάτος τρίχες είναι, με το συκώτι ήδη πειραγμένο από το αλκοόλ είναι και τα πνευμόνια μαύρα από το τσιγάρο, σαν μπαλκόνι στους Αμπελόκηπους.
Δείτε όλο το άρθρο στη ΠΗΓΗ κάνοντας ΚΛΙΚ ΕΔΩ
